marcin0903
New member
We never stop, we never quit, causa we’re Guitar Hero: Metallica! Stop....? Guitar Hero? Tak nasz ulubiony zespół metalowy na czele z Jamesem Hetfieldem, Larsem Ulrichem, Krikiem Hammetem oraz Robertem Trujillo powraca, tym razem w grze muzycznej.
Od jakiegoś czasu panuje moda na gry muzyczne, jednak już dawno temu pojawiły się pierwsze produkcje tego gatunku. Tak naprawdę popularność zyskały dopiero niedawno, gdy na półki sklepowe zawitała pierwsza część serii Guitar Hero. Była to jedyna gra z tego gatunku, która zarabiała i to nie mało. Po stworzeniu genialnego dla wielu Guitar Hero, Harmonix pożegnało się z Activision, zaś na miejsce tych pierwszych wskoczył Neversoft. W między czasie Harmonix razem z Electronic Arts i MTV Games stworzyło grę Rock Band. Wprowadzała ona urozmaicenie gry o perkusję i mikrofon. Dawała ona możliwość gry czterem osobą na raz (perkusja, lead, bass, mic). Activision pod naporem konkurencji wprowadziła w kolejnej pełnoprawnej odsłonie (pomijając średnie Guitar Hero: Aerosmith), Guitar Hero World Tour również to co Harmonix w swojej serii. Zaczął się wyścig, kto uzyska wyłączność na lepsze piosenki jako zawartość do ściągnięcia, kto ma lepszy sprzęt, gdzie lepiej i przyjemniej się gra. Jako, że dla wielu graczy jak i dla mnie liderem gier muzycznych został Rock Band, Activision postarało się nadrobić te braki, więc poszli na całość i podpisali kontrakt z Metallicą!
Premiera Guitar Hero Metallica odbyła się pod koniec marca w USA, zaś w Europie odbędzie się dopiero pod koniec maja. Zacznijmy od podstawowych zmian, doszedł nam tryb Export+ dla perkusji, który wykorzystuje drugą stopę, choć oczywiście można grać na tym poziomie trudności na jednej, ale wtedy trzeba być naprawdę mistrzem, żeby zagrać takie hardcore’owe utwory jak Dyers Eve bądź War Ensamble. Występuje on w wybranych piosenkach. No i tu tyle było by ze zmian… nie licząc nowej track listy oraz postaci.
Przejdźmy do trybu Solo Carrer, jest on jak dla mnie zrobiony na szybko i nie robi wrażenia. Gramy po kolei wyznaczone utwory, aż dochodzimy do końca wszystkich, a w między czasie towarzyszą nam krótkie scenki. Inną rzeczą, która mnie bardzo zdziwiła jest to, że aby skończyć karierę nie jest wymagane zagranie wszystkich piosenek. Trybu Band Carrer nie miałem jak sprawdzić gdyż nie da się grać w niego za pośrednictwem sieci, tylko na jednej konsoli, a ja nie mam aktualnie nikogo kto by ze mną go przetestował
.
Zapewne ciekawi Was tryb wieloosobowy. Mnie także on intrygował…. do czasu. Na początku niby wszystko dobrze, nie ma zastrzeżeń, ale zaraz, zaraz… gdzie się wybiera poziom trudności, na co te losowania, gdzie wyniki po piosence? A więc, poziom trudności można jedynie wybrać przed połączeniem się do meczu, co jest nie praktyczne, gdyż jeden utwór możemy spokojnie grać na Export+, zaś inny tylko na Hardzie. Teraz ciągłe odliczania przed piosenkami w poczekalni i losowania nas czekają przed piosenką, decydują one o tym kto wybierze piosenkę, są one oczywiste (jest np. kolejka gracz XXX, gracz YYY, gracz ZZZ, to najpierw losuje powiedzmy YYY i ten gracz wybiera piosenkę, a potem ZZZ no i na końcu XXX...), po co skoro i tak kolejność zawsze jest taka sama? Po to, aby tworzyć jakieś dziwne napięcie/atmosferę typu „kto teraz, kto teraz, kto teraz wybiera piosenkę, ja czy ty, ty czy ja” jakby od tego miało zależeć nasze życie. Po skończonej piosence też nie są pokazane wyniki co jest dla mnie kompletnym błędem ze strony twórców. Tryby jakie mamy dostępne to znany z GH3 Battle, wykorzystujemy moce, aby uprzykrzyć życie rywalowi, Band vs. Band, czyli zespół na zespół, który ma więcej punktów wygrywa, Band Quickplay, sama nazwa mówi za siebie, Face Off, gramy wybrane partie piosenek i kto ma więcej punktów wygrywa, Pro Face Off, gramy całą piosenkę kto ma więcej punktów wygrywa, 2 vs. 2 Guitars, pojedynek Bass+Lead na drugi Bass+Lead, kto ma więcej punktów na piosence wygrywa. To są te istotniejsze z trybów gry wieloosobowej.
Czas na odczucia z gry. O ile do gitary oraz mikrofonu nie mam osobiście zastrzeżeń, tak do gry na perkusji mam. W serii Rock Band, gdy gramy, czujemy, że zbijamy kolejną nutkę, że gramy już długo bez pominięcia żadnej, zaś tutaj można mieć wrażenie, że nie czuć, którą nutkę się zagra, a którą nie. Myślę, że to kwestia przyzwyczajenia, aczkolwiek wiele osób, które miało styczność zarówno z serią RB jak i GH ma podobne odczucia.
Pomimo wszystkich minusów, które niewątpliwie występują gra się bardzo dobrze! Wszystko za sprawą listy utworów, w której możemy znaleźć najlepsze piosenki Metalliki. Gdy się usłyszy takie Fight Fire With Fire, Dyers Eve albo Master of Puppets to w ułamku sekundy zapominamy o tym wszystkim i bawimy się doskonale. Na tym właśnie polega magia tego zespołu, co by nie było, przy ich muzyce zawsze bawić będziemy się dobrze, mam na myśli osoby lubiące i pograć i posłuchać coś metalowego!
Kompatybilność sprzętowa:
http://cdn.guitarhero.com/ghhub/GHWT_compatibility.pdf
Track Lista:
Metallica:
All Nightmare Long
Battery
Creeping Death
Disposable Heroes
Dyers Eve
Enter Sandman
Fade To Black
Fight Fire With Fire
For Whom The Bell Tolls
Frantic
Fuel
Hit The Lights
King Nothing
Master of Puppets
Mercyful Fate (Medley)
No Leaf Clover
Nothing Else Matters
One
Orion
Sad But True
Seek And Destroy
The Memory Remains
The Shortest Straw
The Thing That Should Not Be
The Unforgiven
Welcome Home (Sanitarium)
Wherever I May Roam
Whiplash
Inne zespoły:
Alice In Chains - No Excuses
Bob Seger - Turn The Page
Corrosion of Conformity - Albatross
Diamond Head - Am I Evil?
Foo Fighters - Stacked Actors
Judas Priest - Hell Bent For Leather
Kyuss - Demon Cleaner
Lynyrd Skynyrd - Tuesdays Gone
Machine Head - Beautiful Mourning
Mastodon - Blood And Thunder
Mercyful Fate - Evil
Michael Schenker Group - Armed and Ready
Motorhead - Ace of Spades
Queen - Stone Cold Crazy
Samhain - Mother of Mercy
Slayer - War Ensemble
Social Distortion - Mommy's Little Monster
Suicidal Tendencies - War Inside My Head
System of a Down - Toxicity
The Sword - Black River
Thin Lizzy - The Boys Are Back in Town
Plusy:
- lista utworów!
- postacie (James, Lars, Krik, Robert)
- tryb Expert+
Minusy:
- multiplayer
- oprawa graficzna
- ruchy postaci
Jeśli jesteś fanem Metalliki i lubisz gry muzyczne to można śmiało kupować, jeśli lubisz gry muzyczne, ale nie do końca lubisz Metallikę przejrzyj piosenki i zobacz co Cię najbardziej interesuje w tej grze i dokonaj wyboru.
Ocena fana:
Muzyka: 10
Grafika: 6
Przyjemność z gry: 9
Ocena końcowa : 9
Od jakiegoś czasu panuje moda na gry muzyczne, jednak już dawno temu pojawiły się pierwsze produkcje tego gatunku. Tak naprawdę popularność zyskały dopiero niedawno, gdy na półki sklepowe zawitała pierwsza część serii Guitar Hero. Była to jedyna gra z tego gatunku, która zarabiała i to nie mało. Po stworzeniu genialnego dla wielu Guitar Hero, Harmonix pożegnało się z Activision, zaś na miejsce tych pierwszych wskoczył Neversoft. W między czasie Harmonix razem z Electronic Arts i MTV Games stworzyło grę Rock Band. Wprowadzała ona urozmaicenie gry o perkusję i mikrofon. Dawała ona możliwość gry czterem osobą na raz (perkusja, lead, bass, mic). Activision pod naporem konkurencji wprowadziła w kolejnej pełnoprawnej odsłonie (pomijając średnie Guitar Hero: Aerosmith), Guitar Hero World Tour również to co Harmonix w swojej serii. Zaczął się wyścig, kto uzyska wyłączność na lepsze piosenki jako zawartość do ściągnięcia, kto ma lepszy sprzęt, gdzie lepiej i przyjemniej się gra. Jako, że dla wielu graczy jak i dla mnie liderem gier muzycznych został Rock Band, Activision postarało się nadrobić te braki, więc poszli na całość i podpisali kontrakt z Metallicą!
Premiera Guitar Hero Metallica odbyła się pod koniec marca w USA, zaś w Europie odbędzie się dopiero pod koniec maja. Zacznijmy od podstawowych zmian, doszedł nam tryb Export+ dla perkusji, który wykorzystuje drugą stopę, choć oczywiście można grać na tym poziomie trudności na jednej, ale wtedy trzeba być naprawdę mistrzem, żeby zagrać takie hardcore’owe utwory jak Dyers Eve bądź War Ensamble. Występuje on w wybranych piosenkach. No i tu tyle było by ze zmian… nie licząc nowej track listy oraz postaci.
Przejdźmy do trybu Solo Carrer, jest on jak dla mnie zrobiony na szybko i nie robi wrażenia. Gramy po kolei wyznaczone utwory, aż dochodzimy do końca wszystkich, a w między czasie towarzyszą nam krótkie scenki. Inną rzeczą, która mnie bardzo zdziwiła jest to, że aby skończyć karierę nie jest wymagane zagranie wszystkich piosenek. Trybu Band Carrer nie miałem jak sprawdzić gdyż nie da się grać w niego za pośrednictwem sieci, tylko na jednej konsoli, a ja nie mam aktualnie nikogo kto by ze mną go przetestował
.Zapewne ciekawi Was tryb wieloosobowy. Mnie także on intrygował…. do czasu. Na początku niby wszystko dobrze, nie ma zastrzeżeń, ale zaraz, zaraz… gdzie się wybiera poziom trudności, na co te losowania, gdzie wyniki po piosence? A więc, poziom trudności można jedynie wybrać przed połączeniem się do meczu, co jest nie praktyczne, gdyż jeden utwór możemy spokojnie grać na Export+, zaś inny tylko na Hardzie. Teraz ciągłe odliczania przed piosenkami w poczekalni i losowania nas czekają przed piosenką, decydują one o tym kto wybierze piosenkę, są one oczywiste (jest np. kolejka gracz XXX, gracz YYY, gracz ZZZ, to najpierw losuje powiedzmy YYY i ten gracz wybiera piosenkę, a potem ZZZ no i na końcu XXX...), po co skoro i tak kolejność zawsze jest taka sama? Po to, aby tworzyć jakieś dziwne napięcie/atmosferę typu „kto teraz, kto teraz, kto teraz wybiera piosenkę, ja czy ty, ty czy ja” jakby od tego miało zależeć nasze życie
. Po skończonej piosence też nie są pokazane wyniki co jest dla mnie kompletnym błędem ze strony twórców. Tryby jakie mamy dostępne to znany z GH3 Battle, wykorzystujemy moce, aby uprzykrzyć życie rywalowi, Band vs. Band, czyli zespół na zespół, który ma więcej punktów wygrywa, Band Quickplay, sama nazwa mówi za siebie, Face Off, gramy wybrane partie piosenek i kto ma więcej punktów wygrywa, Pro Face Off, gramy całą piosenkę kto ma więcej punktów wygrywa, 2 vs. 2 Guitars, pojedynek Bass+Lead na drugi Bass+Lead, kto ma więcej punktów na piosence wygrywa. To są te istotniejsze z trybów gry wieloosobowej.Czas na odczucia z gry. O ile do gitary oraz mikrofonu nie mam osobiście zastrzeżeń, tak do gry na perkusji mam. W serii Rock Band, gdy gramy, czujemy, że zbijamy kolejną nutkę, że gramy już długo bez pominięcia żadnej, zaś tutaj można mieć wrażenie, że nie czuć, którą nutkę się zagra, a którą nie. Myślę, że to kwestia przyzwyczajenia, aczkolwiek wiele osób, które miało styczność zarówno z serią RB jak i GH ma podobne odczucia.
Pomimo wszystkich minusów, które niewątpliwie występują gra się bardzo dobrze! Wszystko za sprawą listy utworów, w której możemy znaleźć najlepsze piosenki Metalliki. Gdy się usłyszy takie Fight Fire With Fire, Dyers Eve albo Master of Puppets to w ułamku sekundy zapominamy o tym wszystkim i bawimy się doskonale. Na tym właśnie polega magia tego zespołu, co by nie było, przy ich muzyce zawsze bawić będziemy się dobrze, mam na myśli osoby lubiące i pograć i posłuchać coś metalowego
!Kompatybilność sprzętowa:
http://cdn.guitarhero.com/ghhub/GHWT_compatibility.pdf
Track Lista:
Metallica:
All Nightmare Long
Battery
Creeping Death
Disposable Heroes
Dyers Eve
Enter Sandman
Fade To Black
Fight Fire With Fire
For Whom The Bell Tolls
Frantic
Fuel
Hit The Lights
King Nothing
Master of Puppets
Mercyful Fate (Medley)
No Leaf Clover
Nothing Else Matters
One
Orion
Sad But True
Seek And Destroy
The Memory Remains
The Shortest Straw
The Thing That Should Not Be
The Unforgiven
Welcome Home (Sanitarium)
Wherever I May Roam
Whiplash
Inne zespoły:
Alice In Chains - No Excuses
Bob Seger - Turn The Page
Corrosion of Conformity - Albatross
Diamond Head - Am I Evil?
Foo Fighters - Stacked Actors
Judas Priest - Hell Bent For Leather
Kyuss - Demon Cleaner
Lynyrd Skynyrd - Tuesdays Gone
Machine Head - Beautiful Mourning
Mastodon - Blood And Thunder
Mercyful Fate - Evil
Michael Schenker Group - Armed and Ready
Motorhead - Ace of Spades
Queen - Stone Cold Crazy
Samhain - Mother of Mercy
Slayer - War Ensemble
Social Distortion - Mommy's Little Monster
Suicidal Tendencies - War Inside My Head
System of a Down - Toxicity
The Sword - Black River
Thin Lizzy - The Boys Are Back in Town
Plusy:
- lista utworów!
- postacie (James, Lars, Krik, Robert)
- tryb Expert+
Minusy:
- multiplayer
- oprawa graficzna
- ruchy postaci
Jeśli jesteś fanem Metalliki i lubisz gry muzyczne to można śmiało kupować, jeśli lubisz gry muzyczne, ale nie do końca lubisz Metallikę przejrzyj piosenki i zobacz co Cię najbardziej interesuje w tej grze i dokonaj wyboru.
Ocena fana:
Muzyka: 10
Grafika: 6
Przyjemność z gry: 9
Ocena końcowa : 9
