Dane z kosmosu: jak satelity pomagają monitorować zmiany klimatu- elektronika w służbie Ziemii
Programy satelitarne są niezbędne do pomiaru „podstawowych zmiennych klimatycznych” potrzebnych do dostarczenia empirycznych dowodów na skutki zmiany klimatu.
Satelity zapewniają bardzo konkretne wsparcie w dostarczaniu demonstracji i danych do przeanalizowania w celu podkreślenia skutków, jakie zmiany klimatyczne wywarły i wywierają na planetę. W najnowszym raporcie Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) podkreślono, że obecnie od 3,3 do 3,6 miliarda ludzi jest narażonych na skutki zmian klimatu, a połowa światowej populacji cierpi na poważne niedobory wody. o różnych porach roku.
Nawet utrzymanie wzrostu temperatury poniżej 1,6°C do 2100 r., 8% obecnych gruntów rolnych byłoby niezrównoważone klimatycznie. Ponadto, zgodnie z raportem IPCC, do 2100 r. od 50 do 75% światowej populacji może być narażonych na „niebezpieczne warunki klimatyczne” z powodu nadmiernego ciepła i wilgoci.
Projekty satelitarne ESA
Część programów satelitarnych, które służą do dostarczania ekspertom danych do analizy, pochodzi z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i jej programu Climate Change Initiative, który jest następnie podzielony na różne gałęzie.
Dane umożliwiają generowanie długoterminowych baz danych dotyczących różnych aspektów systemu klimatycznego i umożliwiają generowanie modeli, które mogą przewidywać przyszłą sytuację klimatyczną: i wiedząc, co to będzie, aby spróbować zrozumieć najbardziej odpowiednie środki łagodzące pod względem zmiana nawyków np. użytkowanie gruntów, żywność i emisje gazów cieplarnianych.
Morze Śródziemne może wzrosnąć o 60 cm w 2100, jeśli wcześniej nie podejmiemy działań
Celem jest dostarczanie ciągłych aktualizacji na temat tego, co definiuje się jako „ podstawowe zmienne klimatyczne” (ECV), które są kluczowymi wskaźnikami opisującymi wpływ zmiany klimatu na planetę: podstawowe zmienne klimatyczne stanowią empiryczny dowód tego wpływu .
Globalny System Obserwacji Klimatu identyfikuje 54 ECV, z których 60% można zmierzyć za pomocą satelitów, określa ESA . ECV obejmują temperaturę powierzchni morza, poziom opadów i parowanie z gruntu.
Jak wyjaśnia ESA, dane z inicjatywy Climate Change Initiative Land Cover są wykorzystywane w badaniach, które mają na celu zwrócenie uwagi na znaczenie zachowania bioróżnorodności, ponieważ „ około jednej trzeciej gruntów grozi utrata ponad 50% gatunków, które obecnie zamieszkują. takie ekosystemy ” . Analizowane są dane z 1992 roku.
Innym przykładem analizowanych danych jest skład gleb, na który z kolei wpływają opady atmosferyczne, parowanie i wzrost temperatury w ramach inicjatywy Climate Change Initiative Soil Moisture , podczas gdy projekt Climate Change Initiative Snow analizuje zmiany w masach pokrytych śniegiem i ich intensywność. zmniejszyły się na przestrzeni lat.
Na przykład, według ESA, w latach 1980-2018 Ameryka Północna traciła 4,6 miliarda ton śniegu rocznie. Aktualizowana mapa jest generowana codziennie dzięki zdjęciom satelitarnym.
Równolegle w ramach projektu Climate Change Initiative Glaciers przeprowadza się podobne pomiary na lodowcach w skali globalnej.
Przyspieszenie topnienia lodowców, ze wszystkimi jego skutkami zarówno dla środowiska lokalnego, jak i prądów oceanicznych, jest jednym z najczęściej omawianych skutków zmian klimatycznych.
Innym projektem satelitarnym jest Atmospheric Infrared Sounder (AIRS) NASA . W szczególności AIRS odpowiada za codzienne zbieranie danych na temat energii podczerwonej emitowanej z powierzchni i atmosfery Ziemi. Oprócz wykorzystania do prognoz pogody, dane zebrane przez AIRS umożliwiają walidację prognoz modeli klimatycznych.
Z drugiej strony NIsar jest projektem powstałym we współpracy NASA z Indyjską Organizacją Badań Kosmicznych (ISRO). Zostanie uruchomiony w 2023 r. i będzie dostarczać obrazy w wysokiej rozdzielczości do pomiaru np. poziomu mórz i zjawisk naturalnych, takich jak erupcje wulkanów i trzęsienia ziemi.
dday
Nawet utrzymanie wzrostu temperatury poniżej 1,6°C do 2100 r., 8% obecnych gruntów rolnych byłoby niezrównoważone klimatycznie. Ponadto, zgodnie z raportem IPCC, do 2100 r. od 50 do 75% światowej populacji może być narażonych na „niebezpieczne warunki klimatyczne” z powodu nadmiernego ciepła i wilgoci.
Projekty satelitarne ESA
Część programów satelitarnych, które służą do dostarczania ekspertom danych do analizy, pochodzi z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i jej programu Climate Change Initiative, który jest następnie podzielony na różne gałęzie.
Dane umożliwiają generowanie długoterminowych baz danych dotyczących różnych aspektów systemu klimatycznego i umożliwiają generowanie modeli, które mogą przewidywać przyszłą sytuację klimatyczną: i wiedząc, co to będzie, aby spróbować zrozumieć najbardziej odpowiednie środki łagodzące pod względem zmiana nawyków np. użytkowanie gruntów, żywność i emisje gazów cieplarnianych.
Morze Śródziemne może wzrosnąć o 60 cm w 2100, jeśli wcześniej nie podejmiemy działań
Celem jest dostarczanie ciągłych aktualizacji na temat tego, co definiuje się jako „ podstawowe zmienne klimatyczne” (ECV), które są kluczowymi wskaźnikami opisującymi wpływ zmiany klimatu na planetę: podstawowe zmienne klimatyczne stanowią empiryczny dowód tego wpływu .
Globalny System Obserwacji Klimatu identyfikuje 54 ECV, z których 60% można zmierzyć za pomocą satelitów, określa ESA . ECV obejmują temperaturę powierzchni morza, poziom opadów i parowanie z gruntu.
Jak wyjaśnia ESA, dane z inicjatywy Climate Change Initiative Land Cover są wykorzystywane w badaniach, które mają na celu zwrócenie uwagi na znaczenie zachowania bioróżnorodności, ponieważ „ około jednej trzeciej gruntów grozi utrata ponad 50% gatunków, które obecnie zamieszkują. takie ekosystemy ” . Analizowane są dane z 1992 roku.
Innym przykładem analizowanych danych jest skład gleb, na który z kolei wpływają opady atmosferyczne, parowanie i wzrost temperatury w ramach inicjatywy Climate Change Initiative Soil Moisture , podczas gdy projekt Climate Change Initiative Snow analizuje zmiany w masach pokrytych śniegiem i ich intensywność. zmniejszyły się na przestrzeni lat.
Na przykład, według ESA, w latach 1980-2018 Ameryka Północna traciła 4,6 miliarda ton śniegu rocznie. Aktualizowana mapa jest generowana codziennie dzięki zdjęciom satelitarnym.
Równolegle w ramach projektu Climate Change Initiative Glaciers przeprowadza się podobne pomiary na lodowcach w skali globalnej.
Przyspieszenie topnienia lodowców, ze wszystkimi jego skutkami zarówno dla środowiska lokalnego, jak i prądów oceanicznych, jest jednym z najczęściej omawianych skutków zmian klimatycznych.
Innym projektem satelitarnym jest Atmospheric Infrared Sounder (AIRS) NASA . W szczególności AIRS odpowiada za codzienne zbieranie danych na temat energii podczerwonej emitowanej z powierzchni i atmosfery Ziemi. Oprócz wykorzystania do prognoz pogody, dane zebrane przez AIRS umożliwiają walidację prognoz modeli klimatycznych.
Z drugiej strony NIsar jest projektem powstałym we współpracy NASA z Indyjską Organizacją Badań Kosmicznych (ISRO). Zostanie uruchomiony w 2023 r. i będzie dostarczać obrazy w wysokiej rozdzielczości do pomiaru np. poziomu mórz i zjawisk naturalnych, takich jak erupcje wulkanów i trzęsienia ziemi.
dday