Wracając jeszcze do wystawy.
Porównując dwa pokoje. Wilson Audio + D'agostino vs MBL-a to trochę bardziej podobał mi się pierwszy zestaw. Może to też kwestia repertuaru. W pomieszczeniu Wilsona trafiłem na muzykę klasyczną i filmowa w obu gatunkach co prawda nie jestem znawcą. Kolumny bardzo fajnie budowały scenę, potrafiły zagrać delikatnie i jak trzeba to przyłożyć. Dynamika i atak był świetny. Jak wchodziła perkusja to było słychać, że jest z tyłu. Bas był dość dobrze kontrolowany jak warunki targowe. To jedyny pokój gdzie w jednym momencie miałem gęsią skórę
. W MBL-u sama potęga była większa, ale bas jednak był trochę oderwany od reszty pasma. Czasem miał charakter subwooferowy, snuł się dość mocno i był wszechobecny. Największy atut MBL-a to góra. Miałem wrażenie , że kolumny się duszą. Na pewno nie znikały z pomieszczenia, ale jednak to duże kobyły więc nie jest to łatwo osiągnąć jak na monitorach.
Natomiast mniejsze Wilsony w pokoju z polskim Martonem już nie zachwycały. Pierwsze jak wszedłem leciały jakieś disco trzaski i bas chciał urwać głowę. Szybko się ewakuowałem bo nie chciałem zostać ogłuszony bo jeszcze sporo było do posłuchania. Potem wróciłem jeszcze raz , ale nadal nie zachwycało. Ewidentnie po pomieszczenie im nie leżało. Dźwięk nie chciał się odrywać od kolumn.
Zwróciły na mnie swoją uwagę YG Acoustics. Gra super szybko. Puszczali fajny rockowy repertuar. Ciut brakowało mi barwy i mogłoby być mniej ofensywnie , ale podobało mi się. Potem w domu spojrzałem na cenę i spadłem z krzesła.
Zawiodłem się na pokoju gdzie grał Electrocompaniet. Barwa była, ale za wolno, smętnie. Kolumny w wyglądu i wykonania mi się podobały.
Bardzo fajnie grał polski wzmacniacz Struss + Opera. Nie mam fotki. NIe patrzyłem na ceny , ale chyba nie ma tragedii porównując do zestawów jakie grały.
Nie byłem w goldene tulipie. W tym roku trochę mniej posłuchałem , ale starałem się dłużej posiedzieć.
